Ο ρεαλισμός του Θουκυδίδη και ο … ρεαλισμός του Γεραπετρίτη.

Πριν από εβδομάδες, Αθήνα και Λευκωσία με συναίνεσή τους ανέτρεψαν την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση των 27 κρατών της ΕΕ (από το 2019) για επιβολή μέτρων στην Τουρκία λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς της στην Ανατ. Μεσόγειο. Έτσι, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών προσκλήθηκε στο Συμβούλιο της ΕΕ, όπου ζήτησε δύο ξεχωριστά κράτη στην Κύπρο κι αποσύνδεση των Ευρωτουρκικών σχέσεων από το Κυπριακό, ενώ το παράνομο «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο», που καταδίκασε η ΕΕ αφού ακρωτηριάζει κυριαρχικά δικαιώματα κυρίως Ελλάδας-Κύπρου, παραμένει αναλλοίωτο. Τις προάλλες, στην ολομέλεια του ΟΗΕ ο Ερντογάν επανέλαβε τα ίδια ακόμη πιο έντονα. Με αυτά τα δεδομένα, υπάρχει κάποιος ρεαλιστικά σκεπτόμενος που προσδοκεί λύση στην Κύπρο στο συμφωνημένο πλαίσιο του ΟΗΕ για ένα επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ και που ερμηνεύει την τουρκική στάση ως διάθεση για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών  δικαιωμάτων Ελλάδας-Κύπρου; 

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχει σαφή απάντηση: η πολιτική του κατευνασμού εξέθρεψε το τουρκικό θηρίο. Εντούτοις, για την πολιτική ηγεσία πρωτίστως στην Αθήνα προέχει εμμονικά το καλό κλίμα. Κι ενώ η Τουρκία θέτει πλέον επίσημα στον ΟΗΕ και στην ΕΕ την επεκτατική της /πολιτική, θεωρώντας κεκτημένα την κατοχή της Κύπρου και τον ακρωτηριασμό των εθνικών

κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Αν. Μεσόγειο, Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης χαιρετίζουν «το καλό κλίμα» και τον «διμερή διάλογο». Έτσι, ο τουρκικός επεκτατισμός ουσιαστικά «ομαλοποιείται» σε ΕΕ και ΗΠΑ με πρωτοβουλία των θυμάτων του. Μάλιστα, το κυριότερο επιχείρημα για να προχωρήσει η πώληση  αμερικανικών πολεμικών  αεροσκαφών F-35,  να ολοκληρωθεί η πώληση υπερσύγχρονων γερμανικών υποβρυχίων και αναβάθμιση των ευρωτουρκικών εμπορικών σχέσεων με «πάγωμα» του Κυπριακού, αποτελεί το «καλό κλίμα» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Πάντως, ο σύγχρονος ισλαμοφασίστας μίλησε στον ΟΗΕ για «ειρήνη» στην Αν. Μεσόγειο και «λύση» στην Κύπρο κι είναι ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν δύο εγχώρια πολιτικά συνθήματα. Το «θέλουμε λύση» και «θέλουμε ειρήνη» δεν αρκούν, αφού «λύση» και «ειρήνη» θέλει και ο Ερντογάν. Το ερώτημα είναι τι είδους λύση επιδιώκουμε και τι είδους ειρήνη π.χ. ειρήνη που σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα ή «την ειρήνη των νεκροταφείων» που επιδιώκει ο ισλαμοφασισμός όπως και το 1974;  

Παρεμπιπτόντως, ο Πρόεδρος Σίσι της Αιγύπτου με Προεδρικό Διάταγμα οριοθέτησε -μονομερώς- τα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη, αγνοώντας το «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο». Ούτε πόλεμος ξέσπασε, ούτε μύτη άνοιξε. Από την άλλη, η Αθήνα ξέγραψε την Κύπρο, το Καστελλόριζο, την Κάσο, όλα  χάριν

...  του καλού κλίματος, αλλά σε οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, που θα αποτελεί ΑΟΖ της ΕΕ, δεν προχωρεί, λόγω εμμονικής φοβίας της. Ο διαχρονικός Θουκυδίδης παραθέτει την πραγματικότητα: «Ο ισχυρός προχωρεί όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του». Στις πλέον ευνοϊκές συνθήκες, ο  εχθρός της Αθήνας είναι η φοβία της και υποχωρεί σε όσα της επιβάλλει.

Επιγραμματικά, επιμένουμε στην κάθετη αμυντική προετοιμασία, γιατί θέλουμε ειρήνη και δικαιοσύνη. Το βέβαιο είναι ότι ο τουρκικός επεκτατισμός θα προχωρήσει όταν θα είμαστε εντελώς αδύνατοι, για να συντρίψει όλους μας, μαζί και όσους εγχώριους χαριεντίζονται με την «ειρήνη του ισλαμοφασισμού». 

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ- S&D

Ποιος υπερέβη «τα έσχατα όρια» των καθηκόντων του;

 

Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για παύση του Γενικού Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη, έφερε στο προσκήνιο ένα θέμα για το οποίο επιμένουμε για χρόνια χωρίς αντίλογο: την  ελλιπή απονομή της δικαιοσύνης στην Κύπρο. 

Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο αίτημα του Γεν. Εισαγγελέα για παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς που τον καθιστά ανίκανο για Γενικό Ελεγκτή, δεν είναι υπεράνω κριτικής, ούτε φυσικά το λαϊκό αισθητήριο αποτελεί κριτήριο εκδίκασης. Αντί όμως μιας νηφάλιας και συνολικής αξιολόγησης της συμπεριφοράς του, περιλαμβανομένης της επίδοσης στα καθήκοντά του, είχαμε μια εν πολλοίς συναισθηματική αξιολόγηση «του τρόπου και του ύφους» έκφρασής του, που συμπεριελάμβανε μέχρι και τον περίγυρο του (οικογενειακό, φιλικό κ.ά.).

Άμεμπτος δεν υπήρξε, όπως κανένας μας, αλλά τα όσα ατοπήματα διαπιστώθηκαν αρκούν για να διαγράψουν τον έντιμο βίο, την προσήλωση στο καθήκον και την πρωτοφανή για την Κύπρο επίδοσή του; Επιπλέον, του καταλογίστηκαν βαριοί χαρακτηρισμοί, όπως «βάναυσο και ακραίο λεκτικό», συμπεριφορά που παραβίασε τα «έσχατα όρια», «πολύ κατώτερη του αναμενόμενου επιπέδου»… και άνθρωπος που παρασυρόταν «από τις Σειρήνες της δημοφιλίας και των δημοσκοπήσεων». Αυτά κι άλλα υποδηλώνουν προσωπική έχθρα, που υπερβαίνει τα όρια ενός Δικαστηρίου. Έτσι, εκείνος που ξεχώρισε για την άκαμπτη στάση του κατά της διαφθοράς, κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ως παντελώς ανίκανος να εκτελεί τα καθήκοντα του Γενικού Ελεγκτή, χωρίς ποτέ να εξεταστεί το γιατί η σχέση του με τον προηγούμενο Γεν. Εισαγγελέα ήταν τόσο άψογη που έφερε κοσμογονικά

αποτελέσματα κατά της διαφθοράς στην Κύπρο! Πάντως, η απόφαση του Ανωτάτου δεν διέλυσε την δυσπιστία των πολιτών αλλά έχει δημιουργήσει ευθεία αμφισβήτηση του κορυφαίου θεσμού απονομής δικαιοσύνης στο κυπριακό κράτος. Συμπερασματικά, η έλλειψη ευθυκρισίας είναι ευδιάκριτη στην απόφαση του Ανωτάτου και αυτό έχει συμβάλει καθοριστικά στην οργή της κοινωνίας.

Τελικά, ποιος υπερέβη «τα έσχατα όρια» των καθηκόντων του; Τα πιο πάνω συνέβησαν καθώς παράλληλα υπάρχει δεσμευτικότητα του δικαίου της ΕΕ για τις καταχρηστικές πρακτικές/όρους σε συμβάσεις των κυπριακών τραπεζών από το 1996! Η παράνομη/καταχρηστική δράση τους έχει διαπιστωθεί από την Ευρ. Επιτροπή  και το Ευρωκοινοβούλιο και μετά από αλλεπάλληλες διαδικασίες επί παραβάσει κατά της Κύπρου, υποδεικνύουν ξανά (2/9/2024) ότι: «αποτελεί ευθύνη

των εθνικών αρχών και δικαστηρίων να διασφαλίζουν τα δικαιώματα των καταναλωτών σε ατομικές συμβάσεις.»

Παρά την Ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις καθοδηγητικές  αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ σε σχέση με τέτοιες παράνομες πρακτικές και όρους,  στην Κύπρο επικρατεί για δεκαετίες ένα τεράστιο κενό στην απονομή της δικαιοσύνης. Από το χείριστο παράδειγμα τραπεζικών καταχρηστικών όρων/πρακτικών που αποτελεί η Κύπρος, δεν έχει παραπεμφθεί στο Δικαστήριο της ΕΕ ένα έστω προδικαστικό ερώτημα από Κυπριακό Δικαστήριο. Κι όταν ο παραπονούμενος το ζήτησε, το

Δικαστήριο το απέρριψε, ενώ οι προδικαστικές παραπομπές από άλλα κράτη-μέλη ξεπερνούν τις 600 τον χρόνο! Σε ένα κράτος με συστημική παρανομία δεκαετιών εις βάρος των αδυνάτων και είκοσι χρόνια από την ένταξή μας, το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί αποτελεσματικά.

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής, ΔΗΚΟ – S&D

K. Μαυρίδης: Η ηλεκτρ. διασύνδεση Κύπρου-Ευρώπης στρατηγικής αξίας για την Αν. Μεσόγειο.

 

Δελτίο Τύπου

Η ηλεκτρ. διασύνδεση Κύπρου-Ευρώπης
στρατηγικής αξίας  για την Αν. Μεσόγειο.

Παρέμβαση στη συζήτηση για την κατάσταση της Ενεργειακής Ένωσης είχε ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ - S&D) στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, τονίζοντας την στρατηγική ανάγκη ενεργειακής

διασύνδεσης της Κύπρου και υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό στην Αν. Μεσόγειο.

Στην παρέμβασή του, ο κ. Μαυρίδης αναφέρθηκε αρχικά στην τοποθέτηση της αρμόδιας Επιτρόπου, σημειώνοντας: «Η Επίτροπος εξήγησε πόσο ενωμένοι προασπιστήκαμε το Διεθνές Δίκαιο στην περίπτωση της Ουκρανίας, και πώς αντιδράσαμε στην επιθετικότητα του Πούτιν και ταυτοχρόνως προχωρήσαμε προς μια αυτόνομη Ενεργειακή Ένωση (Energy Union).

Η Κύπρος το έπραξε με τεράστιο κόστος, γιατί πιστεύουμε στο Διεθνές Δίκαιο και είμαστε οι ίδιοι θύμα παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου από την επιθετικότητα της Τουρκίας, αλλά επιπλέον, παραμένουμε δυστυχώς το μοναδικό κράτος-μέλος χωρίς ενεργειακή διασύνδεση με την υπόλοιπη Ευρώπη.»

Συνεχίζοντας, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής τόνισε: «Αυτές τις μέρες λαμβάνονται οι αποφάσεις για ένα έργο, το «Great Sea Interconnector» (με χρηματοδότηση της ΕΕ) που θα συνδέσει τη Μέση Ανατολή, μέσω της Κύπρου, με την Ευρώπη. Ένα έργο που αναμένεται να παρέχει ασφάλεια και μειωμένο κόστος στους Κύπριους καταναλωτές αλλά και στην Ευρώπη.»

Καταλήγοντας κι απευθυνόμενος προς την Επίτροπο, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Αν εννοούμε τις διακηρύξεις μας για τις αξίες της ΕΕ, για αλληλεγγύη και προάσπιση του Διεθνούς Δικαίου, κυρία Επίτροπε, θα πρέπει με την ίδια θέρμη να προασπιστούμε και την Κύπρο απέναντι στην νεοθωμανική Τουρκία σε περίπτωση που πράξει οτιδήποτε παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο στην Ανατολική Μεσόγειο.»

Γραφείο Τύπου Ευρωβουλευτή

18.09.2024

Από το γεωπολιτικό ρίσκο στο γεωπολιτικό πλεονέκτημα.

 

Αναλύσεις σε  ξένους δυτικούς ιστοχώρους καταλήγουν σε μια κοινή διαπίστωση για την Αν. Μεσόγειο: την υπέρτατη ανάγκη να διαφυλαχτεί η ενότητα του ΝΑΤΟ. Άλλωστε, αυτό είναι το διαχρονικό ζητούμενο για τα δυτικά συμφέροντα, όπως επιβεβαιώθηκε κι όταν η χούντα των Αθηνών «ξεπουλούσε» την Κύπρο στον Αττίλα το 1974. Άλλη κοινή διαπίστωσή τους αφορά τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της Τουρκίας στο πλαίσιο του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού, ενώ  μεγάλο ποσοστό πληθυσμού φτωχοποιείται, αφού τέτοια καθεστώτα αναπληρώνουν την εξαθλίωση με ακατάσχετη προπαγάνδα.

Η τουρκική επεκτατικότητα με επιθετικές ενέργειες στη «Νεκρή Ζώνη» της Γραμμής Αττίλα μέχρι την Κυπριακή ΑΟΖ και τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, που θεωρούνται «υπό παράνομη κατοχή», είναι πλέον επίσημη τουρκική κρατική θέση.  Χαρακτηριστικά, καθώς τις προάλλες η Τουρκία πήρε το πρώτο της υπερσύγχρονο γερμανικό υποβρύχιο με αποστολή δράσης στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο (η Ελλάδα διαθέτει τέσσερα τέτοια), ξεκίνησε η «διδασκαλία» του τουρκικού επεκτατισμού μέσω σχολικών βιβλίων, με αναφορές «στις θαλάσσιες περιοχές ευθύνης της Τουρκίας» ως «τα σύνορα της Γαλάζιας Πατρίδας». Εκτός από την Κύπρο, στην «τουρκική δικαιοδοσία» εντάσσονται πλέον η Δυτική Θράκη, τα Δωδεκάνησα και άλλα, μαζί με τον εναέριο χώρο πάνω από «τις θαλάσσιες περιοχές ευθύνης» της Τουρκίας.

Και ενώ πρώτιστος στόχος του τουρκικού επεκτατισμού είναι η Ελλάδα κι η Κύπρος, Αθήνα και Λευκωσία ακολουθούν πολιτική «βολική» στις τουρκικές επιδιώξεις. Η συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόσφατο Συμβούλιο της ΕΕ έγινε με τη συναίνεση Αθήνας-Λευκωσίας, ανατρέποντας την ομόφωνη απόφαση της ΕΕ πριν πέντε χρόνια για επιβολή μέτρων στην Τουρκία λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς της στην Ανατ. Μεσόγειο. Τα μέτρα εκείνα υιοθετήθηκαν ομόφωνα από την ΕΕ και προβλέπουν ότι «… σε περίπτωση μη συμμόρφωσης ή περαιτέρω κλιμάκωσης, η ΕΕ είναι  έτοιμη για περαιτέρω μέτρα», καλώντας την Τουρκία να  σεβαστεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά της Κύπρου και να συνδράμει ενεργά σε λύση, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΣΑ-ΟΗΕ και τις αρχές της ΕΕ.

Η Τουρκία αντέδρασε με κλιμάκωση, απορρίπτοντας τη συμφωνημένη βάση για ένα κράτος στην Κύπρο εντός της ΕΕ, αντιτείνοντας δύο ξεχωριστά. κράτη,  ενώ στην Ανατ. Μεσόγειο  προχώρησε στο παράνομο «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο», ακρωτηριάζοντας κυριαρχικά δικαιώματα κυρίως Ελλάδας και Κύπρου. Η ΕΕ καταδίκασε το μνημόνιο ως νομικά άκυρο κι ασύμβατο με το Διεθνές Δίκαιο, χωρίς όμως Αθήνα και Λευκωσία να αξιοποιήσουν τα πλεονεκτήματα της ΕΕ και τις προτεραιότητες της Δύσης στην αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού, αλλά τον εντάσσουν σε πλαίσιο  ...  κανονικότητας στην ΕΕ, υποβαθμίζοντας τον ως «διμερείς διαφορές». Το πολυσυζητημένο «γεωπολιτικό ρίσκο», που θα μπορούσε να εμποδίσει την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου, σε ένα έργο με έγκριση και χρηματοδότηση της ΕΕ, είναι άλλο ένα παράγωγο του τουρκικού επεκτατισμού. Κι εφόσον ο  τουρκικός επεκτατισμός στοχεύει Ελλάδα και Κύπρο, η στρατηγική σύζευξη Ελλάδας-Κύπρου είναι επιτακτική: H Κύπρος χρειάζεται την Ελλάδα όσο η Ελλάδα χρειάζεται την Κύπρο.

Καταληκτικά, η Τουρκία χαράσσει θαλάσσιες ζώνες ενάντια στο Διεθνές Δίκαιο, εκπαιδεύοντας νέες γενιές στο ιδεολόγημα του επεκτατισμού, ενώ η  Αθήνα αρνείται να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο, στη βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας, μετατρέποντας το «γεωπολιτικό ρίσκο» σε γεωπολιτικό πλεονέκτημα.

 

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ- S&D

Η κρατική αποζημίωση προς την εταιρεία διαχείρισης λιμανιού Λεμεσού ενώπιον της ΕΕ.

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟY

Η κρατική αποζημίωση προς την εταιρεία διαχείρισης λιμανιού Λεμεσού ενώπιον της ΕΕ

Διευκρινίσεις κατά πόσον η πρόνοια που επιβάλει περιορισμούς στις εμπορικές εργασίες στο λιμάνι της Λάρνακας και καταβολή κρατικών αποζημιώσεων προς ιδιώτη (ανάδοχη εταιρεία διαχείρισης λιμανιού Λεμεσού), είναι σύμφωνη με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με παρέμβασή του ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ -  S&D).

 

Στην παρέμβασή του προς την Ευρ. Επιτροπή ο κ. Μαυρίδης αναφέρει τα ακόλουθα: «Στη συμφωνία που υπογράφηκε το 2016 από την τότε Κυπριακή Κυβέρνηση με ιδιωτική εταιρεία (ανάδοχη εταιρεία) για την ανάληψη της διαχείρισης του Λιμανιού Λεμεσού, συμπεριλήφθηκε πρόνοια βάσει της οποίας θα καταβάλλεται από το κράτος αποζημίωση προς την ανάδοχη εταιρεία όταν οι εμπορικές δραστηριότητες στο άλλο λιμάνι στη Λάρνακα υπερβαίνουν τις 900,000 τόνους εμπορίου.

 

Βάσει αυτής της πρόνοιας, για το 2023 καταβλήθηκαν €3.354.449 εκατ. από το κράτος προς την εν λόγω ανάδοχη εταιρεία, με το συνολικό ποσό που έχει ήδη επιβαρυνθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και επομένως ο φορολογούμενος πολίτης ως τώρα, να είναι πολύ μεγαλύτερο.

 

Συνεχίζοντας, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής επισημαίνει ότι «πέραν του γεγονότος ότι η εν λόγω πρόνοια δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, θέτει επίσης περιορισμούς στην αύξηση των εργασιών του λιμανιού Λάρνακας, που από την μια περιορίζει τα έσοδα του δημοσίου και από την άλλη λειτουργεί ενισχυτικά υπέρ ιδιωτικής εταιρείας. Αρμόδιες υπηρεσίες όπως η Ελεγκτική Υπηρεσία και η Νομική Υπηρεσία της Κύπρου καθώς και ο Έφορος Κρατικών Ενισχύσεων είχαν εκφράσει εξαρχής επιφυλάξεις ή/και ενστάσεις, ενώ η Ευρ. Επιτροπή δεν ενημερώθηκε όπως προνοεί η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Παρόμοιες επιφυλάξεις εκφράστηκαν

πρόσφατα κι από το αρμόδιο Υπουργείο».

 

Καταλήγοντας, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να

διευκρινίσει κατά πόσον μια τέτοια πρόνοια παραβιάζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις κρατικές ενισχύσεις και τον αθέμιτο ανταγωνισμό.

 

Σε δήλωσή του ο κ. Κ. Μαυρίδης επισημαίνει: «Προκαλεί έκπληξη που δεν τέθηκε εξαρχής ενώπιον της ΕΕ η αξιολόγηση της νομιμότητας της εν λόγω πρόνοιας για κρατική αποζημίωση ιδιώτη στο λιμάνι Λεμεσού, που δυνατόν να εφαρμόζεται και σε άλλες περιπτώσεις.»

Γραφείο Τύπου Ευρωβουλευτή

13.09.2024

Οι προκλήσεις απαιτούν ανάλογη ηγεσία σε Αθήνα-Λευκωσία.

Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας σε Ελλάδα και Κύπρο απορρίπτει την πολιτική κατευνασμού που η Αθήνα ακολουθεί εμμονικά για δεκαετίες σε μια πορεία ακατάσχετων παραχωρήσεων, σύροντας αναπόφευκτα και την αδύνατη Λευκωσία. Πρόσφατη απόδειξη αυτής της διάστασης ανάμεσα στην επικρατούσα ηγετική ελίτ και στην κοινωνία των πολιτών, είναι η στάση του Υπουργού  Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη. Ενώ εφαρμόστηκε η ντε φάκτο εγκατάλειψη της διεθνώς οριοθετημένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου νοτίως της Κάσου, ο ίδιος επέμενε να το διαψεύδει στα ΜΜΕ, λόγω ανάγκης να ευθυγραμμιστεί με την κοινωνία.

Το πιο πάνω συμβάν αφορούσε την πόντιση ηλεκτρικού καλωδίου για ενεργειακή σύνδεση Ελλάδας-Κύπρου κατά την οποία παρενέβη η Τουρκία βάσει του «Τουρκολιβυκού Μνημονίου» (2019) με το οποίο ενέταξε παράνομα μεγάλη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου στην δικαιοδοσία της. Σημειωτέον ότι το έργο πόντισης του καλωδίου είναι εγκριμένο για χρηματοδότηση  με 750 περίπου εκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ,.άμεσα κι έμμεσα. Επιπλέον,  για την ΕΕ (Ευρωκοινοβούλιο και Ευρωπ. Συμβούλιο) το «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο» είναι παράνομο, απαράδεκτο και νομικά άκυρο αφού μεταξύ άλλων παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα κρατών της περιοχής, κυρίως Ελλάδας και Κύπρου. Δεδομένης αυτής της πολιτικής στήριξης της ΕΕ και της αναλλοίωτης επεκτατικής τουρκικής στάσης, το επόμενο βήμα θα έπρεπε να ήταν η σθεναρή αντίδραση της Αθήνας στο θαλάσσιο πεδίο με καταγγελία της Τουρκίας για λήψη μέτρων από την ΕΕ σε συνεργασία με την Λευκωσία. Ωστόσο, το «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο» το 2019, ακολούθησε η Διακήρυξη «Φιλίας» Ελλάδας-Τουρκίας και πρόσφατα προσκλήθηκε ο Τούρκος ΥΠΕΞ στο Συμβούλιο της ΕΕ με αίτημα του την αποσύνδεση της Κύπρου από τις ευρωτουρκικές σχέσεις και διεύρυνση του εμπορίου ΕΕ-Τουρκίας! Παρεμπιπτόντως, η στάση της Αθήνας έχει επικριθεί εντός Ελλάδας περισσότερο από πολιτικούς που πρόσκεινται στην Κυβερνώσα παράταξη και πολλούς ανεξάρτητους, στους οποίους περιλαμβάνονται πέντε πανεπιστημιακοί  καθηγητές. Ανάμεσά στους αμφισβητίες είναι και ο Χρ. Ροζάκης,  γνωστός ως προχωρημένος θεωρητικός της σχολής των συνεχών υποχωρήσεων! Πάντως, είναι εξοργιστικό να συμμετέχει η Αθήνα με πολεμικό ναυτικό σε δύο επιχειρήσεις της ΕΕ («Ασπίδες» και «Ειρήνη») για επιβολή του Διεθνούς Δικαίου αλλά να εγκαταλείπει την δική της ΑΟΖ!

Στο γεωπολιτικό κενό Αθήνας και Λευκωσίας στην Αν. Μεσόγειο, ήρθε να προστεθεί και η συνάντηση του προέδρου της Αιγύπτου Σίσι με τον Ερντογάν, μετά από χρόνια  παγιωμένης αντιπαλότητας.  Η Αίγυπτος και η Κυπριακή Δημοκρατία έχουν συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ από το 2003, και είναι εκείνη η συμφωνία που εμπέδωσε τη διεθνή νομιμότητα ώστε η Λευκωσία να προχωρήσει στο ενεργειακό πρόγραμμά της, ενώ το 2020 προέκυψε η τμηματική συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο. Σε αυτή την φάση, έστω με 20 χρόνια καθυστέρηση, το γεωπολιτικό κενό ανάμεσα Ελλάδας-Κύπρου είναι επιτακτικό να καλυφθεί με την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσά τους, στη βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. 

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ- S&D

 

Κ. Μαυρίδης: Η Τουρκία διαχρονικός παραβάτης του Διεθνούς Δικαίου.

Δελτίο Τύπου.

Στην πρώτη συνεδρία της Επιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας στη νέα θητεία του Ευρωκοινοβουλίου, ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ - S&D) είχε παρέμβαση στη συζήτηση για τις «Αποστολές και Επιχειρήσεις Κοινής Άμυνας και Ασφάλειας της ΕΕ».

Στην παρέμβασή του, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής επικεντρώθηκε στην ασφάλεια της Μεσογείου, η οποία αφορά την ασφάλεια της ΕΕ στο σύνολο της, τονίζοντας ότι η ασφάλεια της Μεσογείου προϋποθέτει κοινούς στόχους και ετοιμότητα για αντιμετώπιση πολιτικών συγκρούσεων και κρίσεων. Συγκεκριμένα, ο κ. Μαυρίδης αναφέρθηκε στην επιχείρηση «Ειρήνη», η οποία ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2020 με πρωταρχική αποστολή την συμμόρφωση όλων των χωρών με την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για επιβολή απαγόρευσης-εμπάργκο όπλων προς τη Λιβύη. Όπως επεσήμανε, η εν λόγω επιχείρηση είναι παράδειγμα των δυνατοτήτων καθώς και των αδυναμιών της ΕΕ, λόγω εμπλοκής της Τουρκίας που έχει δικούς της γεωπολιτικούς στόχους αντίθετους με εκείνους της ΕΕ. «Εξαρχής, κύριος παραβάτης του Διεθνούς Δικαίου στην επιχείρηση αυτή υπήρξε η Τουρκία με πρώτο συμβάν τον Ιούνιο του 2020. Έκτοτε ακολούθησαν διάφορα συμβάντα με την Τουρκία πρωταγωνιστή, εμποδίζοντας την επόπτευση πλοίων και συμμόρφωση με την απαγόρευση μεταφοράς όπλων κι αρνούμενη να συνεργαστεί», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κύπριος Ευρωβουλευτής.

Ο κ. Μαυρίδης ανέφερε επίσης ότι η κοινή ασφάλεια της ΕΕ στη Μεσόγειο εμποδίζεται από την παραβατική τουρκική συμπεριφορά, από την Κύπρο ως τον Καύκασο. Όπως υπογράμμισε, για την τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από το 1974 και για την επεκτατική τουρκική πολιτική στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, είναι θέματα για τα οποία ως ΕΕ έχουμε κοινές θέσεις. Καταλήγοντας, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής τόνισε ότι η πραγματικότητα καταδεικνύει ότι δεν μπορεί να εμπιστευόμαστε, ούτε να στηριζόμαστε σε τέτοιους παραβάτες του Διεθνούς Δικαίου, που εργαλειοποιούν την παρανομία στο πλαίσιο της επεκτατικής τους εξωτερικής  πολιτικής. 

Γραφείο Τύπου Ευρωβουλευτή

05.09.2024